De derde en laatste U18/U20 competitiewedstrijd zit er alweer op, en wat voor een! Op eigen baan – en dus voor eigen publiek – wist Haarlem Atletiek, in tegenstelling tot het rood
geverfde krachthonk, flink te imponeren. Harde wind en regen werden omgezet in een regen van PB’s en een wervelwind aan gejuich vanaf de tribunes, want ook bij deze wedstrijd kon niets de teamspirit van Haarlem breken.
Allereerst viel op dat veel U16 atleten werden geselecteerd voor de competitie; sommigen zelfs 6 jaar jonger dan de oudste deelnemers aan deze wedstrijd. Voor hen was het een mooie manier om weer wat meer wedstrijdervaring op te doen dichtbij huis. Het leeftijdsverschil was echter niet te merken aan de strijdlust, want ook deze atleten gingen hun races vol bravoure in. Ook de prestaties deden dit absoluut niet vermoeden. Veel atleten verbeterden hun PB’s, en dat resulteerde in hoge klasseringen, met als hoogtepunt dat Tess derde (!) werd op de 800m met een strategisch ijzersterke race.
Van de onderdelen die op het programma stonden vielen het kogelslingeren en de 4x100m estafette het meeste op. Aangezien kogelslingeren niet een onderdeel is dat vaak beoefend wordt, was het erg bijzonder dat er voor Haarlem Atletiek met succes drie slingeraars in de ring stonden; allemaal met minimale voorbereiding, maar maximale inzet. Alle drie wisten zij een geldige poging neer te zetten, en behaalden ze waardevolle punten voor het team.
De 4x100m estafette is een lastig onderdeel omdat de wissels op hoge snelheid plaatsvinden, en het absoluut niet makkelijk is om het hoofd koel te houden en vertrouwen te hebben in de voorbereiding. 4 teams en 16 atleten stonden voor deze lastige taak, en alle 4 hebben zij het stokje over de finish weten te brengen. Zeker voor team 1 bij de jongens is dit een knappe prestatie geweest, want zonder dat ze wisten dat daar (blijkbaar) een heel regelement voor was, hielden ze het hoofd koel en pakten ze het stokje precies op de juiste manier op toen het gevallen was. Zo wisten ze te finishen in een best snelle tijd gezien de omstandigheden.
Naast de oorverdovende support voor alle atleten viel dit op:
– Tom die na 8 maanden geen atletiek voorgenomen had om slechts 2 onderdelen te doen, maar uiteindelijk toch 2 keer een 400m liep (in nagenoeg dezelfde tijd).
– Nina, die zichzelf kroonde tot koningin van de discusring met een verwoestende
33,45m, en aan iedereen bewees dat ze het NK helemaal niet nodig heeft om ver te werpen.
– Yinthe die als U16 in team 1 de 100 meter horden, de 1500m én de estafette op zich nam en dit ongekend goed deed.
– Max die besloot dat de 30 meter bij het discuswerpen wel een magische grens mag zijn, maar dat je daar ook “gewoon” 3,5m overheen kan gooien met een PB van 8m!
– Dat Ivo als jurylid maar liefst 3 atleten (Noémi, Milo, en Timon) de 5 meter barrière zag doorbreken bij het verspringen.
– Sophie die nog maar eens een keer bewees waarom zij al haar 7e 400m liep dit seizoen, en wederom een straffe tijd neerzette.
– Linde die op haar beurt ook nog eens een magische grens doorbrak en haar kogel naar de 10 meter stootte.
– Dat het voor Olliver blijkbaar niet uitmaakt of hij herstellende is van een gebroken sleutelbeen; 12m stoot hij sowieso.
Koen